Apollo 10 บททดสอบก่อนเหยียบดวงจันทร์

โครงการ Apollo (อะพอลโล) ขององค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ (National Aeronautics and Space Administration: NASA) เป็นโครงการที่มีเป้าหมายอันยิ่งใหญ่คือการนำมนุษย์ไปลงจอดบนดวงจันทร์เป็นครั้งแรก ในบรรดาภารกิจ Apollo ทั้งหมด Apollo 10 นับเป็นภารกิจที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง เพราะเป็นเสมือน “การซ้อมใหญ่” ก่อนที่ Apollo 11 จะสร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้กับมวลมนุษยชาติในอีกไม่กี่เดือนต่อมา บทความนี้จะเจาะลึกรายละเอียดของโครงการ Apollo 10 ตั้งแต่เป้าหมาย การเตรียมการ การเดินทาง และผลลัพธ์ที่ได้

วัตถุประสงค์หลักของภารกิจ

Apollo 10 มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อทดสอบการทำงานของยาน Apollo ทั้งระบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งยาน Lunar Module (LM) หรือยานลงจอดบนดวงจันทร์ ในสภาพแวดล้อมจริงของวงโคจรรอบดวงจันทร์ ภารกิจนี้ถูกออกแบบมาให้จำลองขั้นตอนการลงจอดบนดวงจันทร์ให้มากที่สุด ยกเว้นขั้นตอนสุดท้ายของการลงจอดบนพื้นผิวดวงจันทร์และการปฏิบัติภารกิจบนพื้นผิวดวงจันทร์เอง

เป้าหมายที่สำคัญของ Apollo 10 ได้แก่

• การทดสอบประสิทธิภาพของยาน Lunar Module (LM) ในวงโคจรรอบดวงจันทร์ ซึ่งรวมถึงการทดสอบระบบขับเคลื่อน ระบบนำร่อง และระบบควบคุมต่างๆ
• การประเมินประสิทธิภาพของระบบสนับสนุนภารกิจ ทั้งในส่วนของยานอวกาศและศูนย์ควบคุมภาคพื้นดินในการปฏิบัติงานร่วมกันในระยะทางไกลถึงดวงจันทร์
• การตรวจสอบและถ่ายภาพพื้นที่ลงจอดที่เสนอสำหรับภารกิจ Apollo 11 เพื่อประเมินความปลอดภัยและความเหมาะสม
• การปรับปรุงความเข้าใจเกี่ยวกับศักย์ความโน้มถ่วงของดวงจันทร์ เพื่อให้การนำร่องยานในภารกิจต่อๆ ไปมีความแม่นยำยิ่งขึ้น

ลูกเรือผู้กล้าหาญ

ภารกิจ Apollo 10 นำโดยนักบินอวกาศมากประสบการณ์ 3 คน ได้แก่

• Thomas P. Stafford (ทอมัส พี. สแตฟฟอร์ด)
  ผู้บัญชาการภารกิจ (Commander) ซึ่งเคยมีประสบการณ์บินอวกาศในโครงการ Gemini (เจมินี) มาแล้วสองครั้ง
• John W. Young (จอห์น ดับเบิลยู. ยัง)
  นักบินยาน Command Module (CM) หรือยานบังคับการ ซึ่งก็เป็นนักบินอวกาศมากประสบการณ์เช่นกัน
• Eugene A. Cernan (ยูจีน เอ. เซอร์แนน)
  นักบินยาน Lunar Module (LM) หรือยานลงจอดบนดวงจันทร์ ผู้ซึ่งเคยบินอวกาศในโครงการ Gemini มาแล้ว

ลูกเรือทั้งสามได้รับการฝึกฝนอย่างหนักเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจที่ซับซ้อนนี้ พวกเขาต้องเรียนรู้การควบคุมยาน Apollo ทั้งสองส่วน การปฏิบัติการในวงโคจรรอบดวงจันทร์ การเทียบวงโคจร และขั้นตอนต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการแยกและกลับมาเชื่อมต่อของยาน LM และ CM

การเดินทางสู่ดวงจันทร์

Apollo 10 ถูกปล่อยขึ้นจาก Launch Complex 39B ที่ Kennedy Space Center (ศูนย์อวกาศเคนเนดี) รัฐ Florida (ฟลอริดา) ในวันที่ 18 พฤษภาคม 1969 ด้วยจรวด Saturn V (แซเทิร์น ไฟว์) อันทรงพลัง หลังจากอยู่ในวงโคจรพักรอบโลก (Earth parking orbit) ประมาณสองรอบครึ่ง จรวดท่อนที่สามได้จุดระเบิดอีกครั้งเพื่อส่งยาน Apollo 10 เข้าสู่วิถีโคจรไปยังดวงจันทร์ (Trans-lunar injection: TLI)

การเดินทางไปยังดวงจันทร์ใช้เวลาประมาณสามวัน ในระหว่างนั้น นักบินได้ทำการตรวจสอบระบบต่างๆ ของยาน และปรับแก้วิถีโคจรเล็กน้อยเพื่อให้ยานเข้าสู่วงโคจรรอบดวงจันทร์ตามแผนที่วางไว้

ปฏิบัติการในวงโคจรรอบดวงจันทร์

เมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม 1969 Apollo 10 ได้เข้าสู่วงโคจรรอบดวงจันทร์สำเร็จ จากนั้นนักบิน Stafford และ Cernan ได้ย้ายเข้าไปในยาน Lunar Module ที่มีชื่อเล่นว่า “Snoopy” (สนูปี้) ในขณะที่ Young ยังคงอยู่ในยาน Command Module ที่มีชื่อเล่นว่า “Charlie Brown” (ชาร์ลี บราวน์)

ยาน Snoopy ได้แยกตัวออกจากยาน Charlie Brown และเริ่มลดระดับลงสู่พื้นผิวดวงจันทร์ โดยเข้าใกล้พื้นผิวมากที่สุดเพียงประมาณ 15.6 กิโลเมตร (8.4 ไมล์ทะเล) ซึ่งเป็นระยะที่ใกล้กว่าภารกิจ Apollo อื่นๆ ที่ไม่ได้ลงจอดจริง การบินในระดับต่ำนี้ทำให้นักบินสามารถสังเกตและถ่ายภาพพื้นที่ลงจอดที่เสนอสำหรับ Apollo 11 ได้อย่างละเอียด รวมถึงบริเวณ “Sea of Tranquility” (ทะเลแห่งความเงียบสงบ)

ในระหว่างที่ยาน Snoopy ปฏิบัติภารกิจใกล้พื้นผิวดวงจันทร์ ยาน Charlie Brown ที่มี John Young อยู่บนยานได้โคจรรอบดวงจันทร์ในระดับที่สูงกว่า เพื่อรอการกลับมาของยาน Snoopy

หลังจากปฏิบัติภารกิจตามที่ได้รับมอบหมายเป็นเวลากว่าแปดชั่วโมง ยาน Snoopy ได้จุดเครื่องยนต์ท่อนบนเพื่อกลับขึ้นสู่วงโคจรและเทียบท่ากับยาน Charlie Brown อีกครั้ง การเทียบท่า (Rendezvous and docking) เป็นไปอย่างราบรื่น ซึ่งเป็นการยืนยันถึงความพร้อมของระบบสำหรับภารกิจลงจอดบนดวงจันทร์

การเดินทางกลับสู่โลก

หลังจากที่นักบิน Stafford และ Cernan กลับมายังยาน Charlie Brown และถ่ายโอนสัมภาระต่างๆ แล้ว ยาน Snoopy ถูกปล่อยทิ้งไว้ในวงโคจรรอบดวงจันทร์ จากนั้นยาน Apollo 10 ได้จุดเครื่องยนต์หลักของ Service Module (SM) หรือโมดูลบริการ เพื่อออกจากวงโคจรรอบดวงจันทร์และเดินทางกลับสู่โลก (Trans-Earth injection: TEI)

การเดินทางกลับใช้เวลาประมาณสามวัน ในระหว่างนี้ลูกเรือได้ทำการถ่ายทอดโทรทัศน์สีจากยานอวกาศ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ผู้ชมทั่วโลกได้เห็นภาพที่สวยงามของโลกและดวงจันทร์จากอวกาศด้วยสีสันที่สมจริง

ในวันที่ 26 พฤษภาคม 1969 ยาน Command Module ได้แยกตัวออกจาก Service Module และเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลกด้วยความเร็วสูง หลังจากผ่านความร้อนจากการเสียดสีกับชั้นบรรยากาศ ยานได้กางร่มชูชีพและลงจอดอย่างนุ่มนวลในมหาสมุทรแปซิฟิก ห่างจากเรือกู้ภัย USS Princeton (ยูเอสเอส พรินซ์ตัน) ไปเล็กน้อย นักบินทั้งสามได้รับการกู้ภัยอย่างปลอดภัย และภารกิจ Apollo 10 ได้สิ้นสุดลงด้วยความสำเร็จ

ผลลัพธ์และความสำคัญของภารกิจ

Apollo 10 ประสบความสำเร็จในการบรรลุวัตถุประสงค์หลักทั้งหมด ภารกิจนี้ได้แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพและความน่าเชื่อถือของยาน Apollo ทั้งระบบในสภาพแวดล้อมจริงของวงโคจรรอบดวงจันทร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำงานของยาน Lunar Module ในการบินเข้าใกล้พื้นผิวดวงจันทร์และการกลับขึ้นสู่วงโคจรเพื่อเทียบท่ากับยาน Command Module ข้อมูลและภาพถ่ายที่ได้จาก Apollo 10 มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการวางแผนและเตรียมความพร้อมสำหรับภารกิจ Apollo 11 ที่จะตามมาในอีกสองเดือนต่อมา

Apollo 10 ถือเป็นบททดสอบขั้นสุดท้ายที่สำคัญ ซึ่งปูทางไปสู่ความสำเร็จในการนำมนุษย์ไปลงจอดบนดวงจันทร์เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์

ข้อมูลอ้างอิง: NASA